Waarom maken we ons zo druk over PFAS?

PFAS. Het zou zo maar een tool kunnen zijn die aangeboden wordt op LinkedIn. Personal Feed Accelorator System of zo, een tool waarmee je het algoritme in jouw voordeel kunt beïnvloeden. Bullshit natuurlijk, maar ik zou er zo maar mijn brood mee op de plank kunnen krijgen, want bij een belofte dat jij het algoritme kunt beïnvloeden wordt op dit platform de portemonnee al snel getrokken 😂.

Maar we hebben het hier natuurlijk over het brede maatschappelijke probleem van PFAS dat overal ter wereld opduikt en niet meer te ontlopen valt. Wat is dat PFAS nou eigenlijk?

Ik zal het simpel proberen te houden, PFAS is een chemische verbinding, beter gezegd is het een verzamelnaam voor een verbindingsvorm van meer dan 6000 stoffen die in vele toepassingsvormen gebruikt wordt. Met name het feit dat deze in de voedselverpakkingsindustrie gebruikt wordt heeft er voor gezorgd dat het gebruik van PFAS inmiddels maatschappelijk breed uit gemeten wordt.

Er is niks mis met het gebruik van de toepassing overigens, het dient zijn doel tot het veilig verpakken van voedsel. Wat deze verbinding zo problematisch maakt is het feit dat dit de sterkste chemische verbinding is die we op de wereld kennen die zo veelvuldig wordt gebruikt.

'Sterk' moet je hier lezen als nauwelijks afbreekbare verbinding. Hierdoor blijft het gefabriceerde PFAS aanwezig, brengen we dagelijks enorme nieuwe hoeveelhede PFAS de wereld in, terwijl het PFAS van jaren geleden nog niet eens afgebroken is. Dat kan niet goed blijven gaan. Inmiddels zien we dat dieren er ziek van worden, dat PFAS een standaard element van ons drinkwater geworden is.

Gelukkig kan PFAS wel afgebroken worden. Ook door het menselijk lichaam. Echter, afbraak van een klein beetje PFAS kan wel tot 4 jaar duren. En afbraak is een te positief woord, want zelfs hierbij is het zo dat we de PFAS vooral kwijt raken via onze urine. Daarmee zijn wij het kwijt, maar gooien we de restanten weer terug de wereld in.

Vanwege met name commerciële redenen (wat toch echt een secundaire levensbehoefte is) lukt het maar moeilijk om het gebruik hiervan terug te dringen. Terwijl dit toch echt een bedreiging voor onze primaire levensbehoeften vormt.

Wat mogen we ons dan gelukkig prijzen met de creativiteit van mensen die zich wel inzetten voor ons bestaansrecht, nou ja recht, bestaansbehoefte past beter. Men heeft een bacterie gevonden, acetobacterium, die enzymen in zich heeft om PFAS veel sneller af te breken. Niet alle PFAS vormen, maar onderzoek naar de enzymen geeft hoop om meer enzymen te vinden en men richt zich op het versterken van de gevonden enzymen om het afbraakproces nog sneller te laten verlopen. Bij deze wil ik deze onderzoekers een in het zonnetje zetten. Laten we eerlijk zijn, deze mensen ruimen de rommel op die al die op geld beluste bedrijven straffeloos mogen veroorzaken!